กลไกเกี่ยวกับสายตาของเรา  ที่ทำให้บางคนมีสายตาดีบางคน***นั้น  ได้การศึกษาค้นคว้ามาเป็นเวลานาน  ตั้งแต่ในกลางศตวรรษที่  19  บรรดาจักษุแพทย์เห็นพร้อมกันว่าหน้าที่ของตาซึ่งเกี่ยวกับสายตานี้ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติสามประการของตา  ซึ่งเป็นผลให้สายตาเกิดมีดีและมี***ขึ้นได้ในคนต่างๆกันสิ่งเหล่านี้คือ

                1. Mimimum   visible   ความสามารถที่จะเห็นสิ่งที่เล็กที่สุด

                2. Minimum   Separable   ความสามารถที่แยกจุดออกเป็นสองจุดหรือแยกเส้นออกเป็นสองเส้น

                3. Minimum   Recognible   ความสามารถที่จะอ่านหนังมือตัวเล็กๆ หรือทราบถึงรูปร่างเล็กๆที่ซับซ้อนได้

                ผู้อ่านคงจำได้ดีที่คลินิกของจักษุแพทย์มีแผ่นหนังสือตัวขนาดต่างๆ  ติดไว้กับฝาผนังมีอักษรหลายๆ ตัวเรียงกันเป็นแถว  แถวบนเป็นตัวใหญ่และแถวล่างๆ ลงมาขนาดของตัวอักษรก็เล็กลงตามลำดับ  นี่เป็นแบบแผนใช้สำหรับวัดสายตา  มีอยู่หลายแบบด้วยกัน  เช่นอักษรฝรั่งหรือดัดแปลงมาเป็นอักษรไทยก็มี  สำหรับเด็กเล็กก็มีรูปวัตถุง่ายๆ เช่น  นก  สุนัข  เรือ  เป็นต้น  แบบนี้เรียกว่า  Test  Type  ตัวอักษรสองตัวย่อมแตกต่างกันในเส้นตั้งหรือเส้นนอนหรือตำแหน่งของจุด  ถ้า  Minmum  Recogible  ของใครดีคือเล็กมากก็ย่อมจำแนกตัวอักษรเล็กได้ดีกว่า  แต่ของใครใหญ่หรือ***กว่าก็จะเห็นได้ว่าในแถวตัวเล็กๆ ไม่สามารถดูเป็นตัวอักษรได้อาจเห็นเป็นจุดดำๆ เรียงกันเป็นแถวก็ได้ทั้งนี้  เนื่องจากความสามารถของตา  ที่แยกจุดอ่อนเป็นสองสองจุดหรือแยกเส้นออกเป็นสองเส้นได้***กว่า  สายตาของเขาก็***กว่าผู้อื่น

                การอธิบายความสามารถหรือความเที่ยงตรงของสายตา  ในสมัยก่อนเราใช้หลัก  Mosaic  Theory  ในสมัยหนึ่งเข้าใจว่าเยื่อประสาทตาของตา  ซึ่งเป็นส่วนที่รับรู้สึกแสงนั้นประกอบขึ้นด้วยเซลล์รับความรู้สึกแสง  เรียงตัวกันเป็นลักษณะดังรูปและถ้าแต่ละตัวของเซลล์เป็นหน่วยที่เล็กที่สุดสำหรับรับรู้สึกแสง  ถ้าหากว่า (ก)  และ (ค)  รับความรู้ทางแสง  แต่ตัว (ข)  ซึ่งอยู่ระหว่าง (ก)  และ (ค)  ไม่รู้สึก  เขาก็สามารถจำแนกออกได้ว่ามีจุดสองจุด  แต่ถ้าจุดนั้นเล็กลงไปจนกระทั่งตัว  (ก)  และ  (ข)  รับความรู้สึกพร้อมกัน  สองจุดจะกลายเป็นจุดรวมกันไม่สามารถจะจำแนกได้ว่าจุดนั้นมีสองจุด  เป็นต้น  แต่ต่อมาพบว่าเซลล์รับจำแสงนั้นมีขนาดเล็กกว่าตามที่เข้าใจกันในสมัยนั้น  ซึ่งเมื่อเป็นจริงเช่นนี้สายตาของเราควรจะอ่านแบบแผนวัดสายตาได้เล็กกว่าแบบใช้กันทุกวันนี้ถึงสองเท่า   มาในสมัยนี้ความเข้าใจเช่นนั้นจึงล้มไปมีการอธิบายกันขึ้นมาใหม่อีกซึ่งเข้าใจว่าถูกต้องตามหลักของวิชาแสงสว่าง

                ตามสมัยใหม่นี้สายตาดีหรือ***นั้นอธิบายโดยความแตกต่างกันในความรุนแรงของการกระตุ้นของแสงหรืปริมาณพลังงานของแสงที่ผ่านมากระตุ้น  เมื่อขยายประสาทตามีพลังแสงสว่างมากระตุ้นส่วนที่สุดนั้นมีความรู้สึกขึ้นแต่ความรู้สึกนี้จะน้อยลงไปตามลำดับเมื่อห่างจากจุดนั้นออกไปรอบๆ  เมื่อเป็นเช่นนี้จะพิจารณาจากรูปจะเห็นได้ว่า  ถ้าหากว่าแสงออกมาจากรูปวงแหวนจะกระตุ้นเยื่อตาข่ายประสาทตาสองบริเวณด้วยกันคือ   C   และ   G    ซึ่งใกล้บริเวณนี้จะมีความรู้สึกขึ้นมากที่สุด    แต่ในขณะเดียวกันบริเวณ      B.D.  ,  F.H   มีความรู้สึกน้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ    C   กับ    G     ดูคล้ายกับว่ามีภูเขาสองลูก   ระหว่างเขาสองลูกมีเหวและเหวนี้มีความลึกมากพอที่จะทำให้   G   กับ   G     ถูกแยกออกมาสามารถรู้ว่าจุดกระตุ้นนั้นเป็นสองจุดหรือสองเส้น  นั่นคือความสามารถที่คนเราใช้แยกตัวอักษรหรือรูปเล็กๆ ในแผนผังได้ถูกต้อง  นี่เป็นหลักของการวัดสายตาในสมัยใหม่

                ความจริงอันนี้ผู้อ่านอาจจะเข้าใจดีขึ้นเมื่อนึกถึงเครื่องโทรทัศน์   เครื่องบางชนิดโฆษณากันว่าจอภาพมีกี่เส้น  มากกว่าแบบเก่าเท่านี้เท่านั้นนั่นหมายความถึงโทรทัศน์นั้นสามารถแยกเส้นออกมามากขึ้นนั่นเองคือคิดเป็นสายตาของเครื่องแล้วจะละเอียดขึ้น  และภาพที่เห็นชัดขึ้นกว่าเดิมนั้นเอง